Papież Aleksander VI
11 sierpnia 1492 roku kardynał Rodrigo Borgia Lanzol został papieżem Aleksandrem VI. Wprawdzie okazał się być zręcznym dyplomatą, prowadził jednak bardzo niemoralne życie. Zarzucano mu korupcję, nepotyzm, przepych dworu papieskiego, kupczenie stanowiskami (symonię), nikolaizm, czyli łamanie zasad celibatu.
Jego panowanie to pasmo skandali i ekscesów w ramach Kościoła Katolickiego.
Po śmierci papieża Innocentego VIII kandydatami do tronu Piotrowego byli: kardynał Borgia, Ascanio Sforza i Giuliano Della Rovere. Współczesny Aleksandrowi Johan Burchard zapisał w swoich pamiętnikach, że konklawe 1492 roku należało do drogich. Della Rovere pożyczył 200 tysięcy złotych dukatów od króla Francji, kolejnych 100 tysięcy otrzymał od Republiki Genui.
Mimo, że nie istnieją wystarczające dowody na to, że Borgia kupił sobie urząd, pojawiły się plotki, jakoby, poprzez swoje bezmierne bogactwo kupił największą ilość głosów, w tym samego Sforzę przekupił 4 mułami objuczonymi srebrem. Niektórzy historycy sądzą jednak, że nie Musila tego robić, bowiem urzędy, jakie mógł uzyskać w zamian za głosowanie na Borgię były dużo więcej warte.
Legendą owiany jest Bankiet Kasztanów, czyli kolacja wydaną przez Cezara Borgię 30 października 1501 roku. Burchard tak opisuje w kronice „Liber Notarum” to wydarzenie:
”W niedzielny wieczór, 30 października, Don Cesare Borgia wydał kolację w swoim apartamencie w pałacu apostolskim, gdzie czekało pięćdziesiąt przyzwoitych prostytutek i kurtyzan, które po posiłku tańczyły ze służącymi i innymi obecnymi, najpierw w pełni ubrane a potem nagie. Następnie także po kolacji, świeczniki z zapalonymi świecami umieszczono na podłodze i porozrzucano kasztany, które prostytutki, nagie i na czworaka, musiały zbierać wczołgując się i wyczołgując spomiędzy świeczników. Papież, Doc Cesare i Donna Lukrecja byli wszyscy obecni i przyglądali się. Na koniec, oferowano nagrody - jedwabne koszule, pary butów, kapelusze i inne ubrania - dla tych mężczyzn, którzy mieli największe powodzenie u prostytutek.”*
Już współcześni potępiali go za pogwałcenie celibatu, polityczne machinacje i jawne kupczenie urzędami i nepotyzm. Do granic wykorzystywał swoją pozycję, by wzbogacić swoje dzieci, do których otwarcie się przyznawał.
Bez względu na przepych na papieskim dworze, Rzym popadał w coraz większe kłopoty. Miasto zalane zostało przez hiszpańskich poszukiwaczy przygód, prostytutki, morderców i szpiegów.
Włoska dynastia Borgiów o hiszpańskich korzeniach jest dziś pamiętana w dużej części za skorumpowane rządy papieskie w czasach renesansu. Mówi się, że jest ona uważana za pierwszą w historii rodzinę kryminalistów, poprzedniczkę włoskiej mafii.
* pl.wikipedia.org za Johann Burchard, Diarium sive rerum urbanarum commentarii (Paris: E. Leroux, 1883–85), vol. 1, 443, vol. 2,167; translated by Geoffrey Parker as At the Court of the Borgia, Being an Account of the Reign of Pope Alexander VI Written by His Master of Ceremonies Johann Burchard (London: Folio Society, 1963), p. 194.; John Burchard, Pope Alexander VI and his Court. Extracts from the Latin Diary of the Papal Master of Ceremonies, 1484–1506. Ed. F. L. Glaser, New York, 1921.
Źródła: reformation.org; wapedia.mobi; answers.com; pl.wikipedia.org