Zwyczaje
W wielu krajach istnieje niepisana reguła ułatwiająca codzienne życie – „pieniądze i podarunki”.
W Indiach na przykład, istnieją różne, potoczne terminy na określenie takiego świadczenia. Politycy mówią na to tohfa – podarunek, urzędnicy rządowi - chay pani, a policjanci nazywają to tygodniowym hafta. Jeśli urzędnik ma w sobie resztki uczciwości albo jest np. wstydliwy, może wysłać żonę, która przyjmie prezent w jego imieniu.
W Tajlandii łapówka ma swoja nazwę - suay. Jest ona uważana za unowocześnioną wersję daniny oferowanej przedstawicielom władzy w czasach sięgających monarchii absolutnej Syjamu. Słowo suay może być tłumaczone nie tylko jako łapówka, ale także ku czci lub na rzecz kogoś ponieważ wywodzi się z kultury feudalnej, kiedy odnosiło się do darów przekazywanych przez biednych dla tych, którzy mieli władzę, a także przez tych, którzy mieli władzę dla tych, którzy posiadali tej władzy więcej.
Malezja wypracowała własny zwrot - duit kopi, oznaczający pieniądze na kawę. Pochodzi on z czasów, kiedy urzędnicy dosłownie prosili o pieniądze, aby kupić kubek kawy i określenie to było hasłem ułatwiającym zmagania z biurokracją.
Chiya piune kharcha’ - herbaciane pieniądze - jest najczęściej używanym zwrotem używanym na określenie oferowania wręczenia łapówki w Nepalu. Zwroty „hami rekhdekh gari dinchau” – zajmiemy się tobą - również ma zastosowanie w przypadku osoby oferującej łapówkę.
W Laosie khaa nam oznacza pieniądze, za które można kupić napój. Khaa nam jest najczęściej słyszane na ulicach, gdzie zmotoryzowani oferują khaa nam policjantom w zamian za zaniechanie wystawienia mandatu za przewinienie drogowe.
Padulas jest popularnym zwrotem oznaczającym tłuste pieniądze. Innym, równie popularnym terminem jest lagay, w dosłownym tłumaczeniu oznaczający oddanie lub upuszczenie czegoś.
Źródło: ANN/ Asia News