Komisyjne przekręty
16 marca 1999 r. dwudziestu członków Komisji Europejskiej, wybranych spośród przedstawicieli 15 wówczas państw członkowskich Unii Europejskiej, zrezygnowało z pełnienia tej funkcji po tym, jak panel złożony z niezależnych ekspertów oskarżył ich o „chroniczny kronizm i kradzież”.
-
©zestmarina/Photogenica
Rewelacje te zostały przedstawione w dokumencie, który nie tylko wskazywał na poszczególne osoby, które dopuściły się aktów nepotyzmu czy sprzeniewierzeń, ale również zarzucił Komisji brak jakiejkolwiek odpowiedzialności za swoje działania. Jako jedną z przyczyn wskazano strukturę tej instytucji, która sama w sobie sprzyjała korupcji.
Według niektórych opinii, grupowe podanie się do dymisji jest najbardziej sensacyjnym wydarzeniem w historii Unii Europejskiej.
W grudniu 1998 r., Paul van Buitenen z wydziału kontroli Komisji Europejskiej, przedstawił 30-stronicowe dossier, a także stosy dokumentów, potwierdzających niewłaściwe wywiązywanie się z obowiązków przez członków Komisji.
Informacje na temat korupcji, które pojawiły się jeszcze przed ujawnieniem raportu spowodowały, że Parlament po raz pierwszy nie zatwierdził wykonania budżetu Komisji.
W niecałe siedem godzin po tym, jak raport ujrzał światło dzienne, 16 marca 1999 r., Przewodniczący Komisji Europejskiej, Jacques Santer, ogłosił na konferencji prasowej, że wszyscy członkowie Komisji zrezygnowali. Miało to miejsce na 9 miesięcy przed upływem ich 5-letniej kadencji.
W kwietniu wybrano 19 nowych członków Komisji, a do września nowego Przewodniczącego Komisji Europejskiej. Został nim Włoch – Romano Prodi. 4 z 20 poprzednich członków Komisji zostało wybranych ponownie.
Po całej burzy, Romano Prodi wraz z Neilem Kinnockem, poprzednio Komisarzem ds. transportu, który po skandalu awansował na wiceprezydenta reformy administracyjnej, ogłosili politykę „zera tolerancji” dla korupcji. Zapewnili także o kontynuowaniu wysiłków na rzecz całkowitej transparentności, odpowiedzialności i wydajności w strukturach Komisji.
W sierpniu 1999 r. Komitet Mędrców (Committee of Wise Men) wydał raport pokontrolny, w którym skupiono się na reformie wewnętrznej, stworzeniu procedur i mechanizmów kontrolnych oraz innych środków wymierzonych w przeciwdziałanie defraudacjom.
*kronizm (ang. cronyism) – praktyka uprzywilejowania i mianowania, szczególnie na stanowiska polityczne, przyjaciół. Słowo powstało ok. roku 1830/40 z połączenia słowa „crony” i końcówki -ism . Słowo crony (ang. bliski towarzysz, kompan) powstało ok. roku 1655/65 i używane było jako slang na uniwersytetach
Żródło:bc.edu; bbc.co.uk; dictionary.reference.com
Opublikowano w dniu 16.03.2020 r.
przez Wydział Informacji i Edukacji Antykorupcyjnej GSz CBA