San Francisco
16 lipca 1907 r., pod wpływem presji opinii społecznej i prokuratorów zajmujących się zwalczaniem korupcji, nastąpiła zmiana na stanowisku burmistrza San Francisco. Urząd ten objął Edward Robeson Taylor.
Jednym z pierwszych ruchów nowego burmistrza było zdymisjonowanie 16 z 18 członków rady miejskiej, szefa policji i wielu innych urzędników, zastępując ich osobami nieuwikłanymi w skandale korupcyjne, związane z zamówieniami publicznymi i podziałem funduszy na odbudowę miasta po tragicznym w skutkach trzęsieniu ziemi i pożarach z roku 1906.
Równocześnie podjęto się postawienia w stan oskarżenia za olbrzymie sprzeniewierzenia byłego burmistrza – Eugene’a Edwarda Schmitza, który zyskał przydomek „Przystojnego Genia”. „New York Times” pisał wówczas: „nie minęło wiele czasu, a wszyscy wiedzieli, że za Schmitzem i jego machlojkami stoi prawnik, Abe Ruef, który zachęcił go do startowania w wyborach o fotel burmistrza San Francisco w 1901 roku”. Sam Ruef grał pierwsze skrzypce w ratuszu, przyjmując łapówki od przemysłowców. Skalę korupcji podsumowała gazeta „San Francisco Chronicle”, która ujawniła, że około 3 tysięcy tego typu spraw zostało na przestrzeni 5 lat umorzonych.
Kiedy w roku 1905 Schmitz został wybrany na reelekcję, wzburzenie w mieście było tak wielkie, że zwrócono się do Theodora Roosevelta, by – w sprawie o korupcję w mieście – zlecił federalne śledztwo. Prezydent się zgodził, a magnat cukrowy Rudolph Spreckels wyłożył sto tysięcy dolarów, by pokryć koszty dochodzenia, które wszczął prokurator William Burns. Szczególną uwagę miano poświęcić przetargom publicznym, m.in. na linie trolejbusowe. Spreckels miał w tym osobisty interes, bowiem 23 marca 1906 r. prezydent United Railroad – Patrick Calhoun, zwrócił się do prominentnych mieszkańców San Francisco, sugerując, że jego firma wybrałaby raczej trolejbusy zamiast proponowanej przez Spreckelsa i jego współpracownika Jamesa Phelana kolei podziemnej.
Akcji wymierzonej w korupcję w mieście przeszkodziło tragiczne trzęsienie ziemi z 18 kwietnia 1906 r. i następująca po nim seria pożarów*. Okoliczności nie powstrzymały jednak samej korupcji – 22 maja United Railroad przeznaczyło 200 tysięcy dolarów na przekupienie urzędników miejskich.
Jednym z pierwszych detektywów wyznaczonych przez prokuratora Burnsa do walki z miejską kliką był Al McKinley. Jego zadaniem było m.in. rozpracowanie Abe Ruefa i ustalenie jego roli. W odpowiedzi, 26 maja 1906 r., 18 członków rady miejskiej zaapelowało o zaprzestanie bezprawnych ataków na administrację miasta. 1 sierpnia ci sami członkowie otrzymali pierwszą ratę łapówki od United Railroad.
W listopadzie 1906 r. Schmitza i Ruefa oskarżono o wymuszanie haraczy od francuskich restauracji i domów publicznych. Według aktem oskarżenia obaj panowie wpływali na policję, by wstrzymywała pozwolenia na prowadzenie biznesu, po czym żądali od właścicieli 5 tysięcy dolarów, by przywrócić licencję. Komisarze policji, którzy sprzeciwiali się tej praktyce, zostawali zwolnieni.
W czerwcu 1907 r. ława przysięgłych uznała Schmitza winnym zarzucanych mu czynów i urząd burmistrza został zwolniony. Przez kilka dni funkcję tę pełnił Charles Boxton, a następnie rada miasta na burmistrza San Francisco wyznaczyła Edwarda Robesona Taylora.
Schmitz został skazany na 5 lat więzienia, ale w lutym 1908 r. wyrok unieważniono. Rozpoczęcie ponownego procesu było utrudnione z powodu plotek o przekupieniu ławników, kluczowi świadkowie byli zastraszani, a ich domy wysadzane w powietrze. W końcu, po przesłuchaniu 1450 potencjalnych jurorów i powołaniu ławy przysięgłych, Ruef został skazany na 14 lat więzienia. Do końca nie chciał on jednak zeznawać przeciw Schmitzowi, przyczyniając się do uniewinnienia, w lutym 1912 r., byłego burmistrza z 27 zarzutów korupcyjnych.
*25 kwietnia 1906 r. osobom dotkniętym tragedią swoje ranczo pod Los Angeles udostępniła polska aktorka Helena Modrzejewska.
Źródła: downfalldictionary.blogspot.com; sfmuseum.org
Opublikowano w dniu 16.07.2019 r.
przez Wydział Informacji i Edukacji Antykorupcyjnej GSz CBA