Kariera urzędnicza w czasach Piotra I Wielkiego
24 stycznia 1722 r. car Piotr Wielki wprowadził całkowicie nowy system kariery stosowany w służbie rządowi, oparty na tzw. tabeli rang (Табель о рангах всех чинов воинских, статских и придворных).
Najbardziej widoczną zmianą było potraktowanie oddzielnie – służby wojskowej i cywilnej. System 14 szczebli, ograniczający znaczenie bojarów, opierał się odtąd na zasługach w służbie władcy bardziej niż na pochodzeniu, co nie znaczy, że promocje odbywały się kosztem szlachetnie urodzonych.
Każdemu szczeblowi musiały odpowiadać odpowiednie kwalifikacje, a stanowiska nie można było kupić ani odziedziczyć, ciągle jednak pochodzenie pomagało w karierze, a przedstawicieli arystokracji uważano za naturalnych liderów w społeczeństwie.
Urzędnikowi służby cywilnej, po osiągnięciu 9 z 12* stopni przyznawano szlachectwo osobiste, a po uzyskaniu kolejnych – szlachectwo dziedziczne. W ten sposób w 1874 r., radcą stanu (действительный статский советник) został ojciec Włodzimierza Lenina. Ścieżka kariery, jaką podążał Ilja Nikołajewicz Uljanow i dzięki której w 1882 r. otrzymał on tytuł szlachecki, przetrwała do roku 1917.
Car Piotr I Wielki wprowadził reformy administracyjne, podzielił kraj na gubernie, prowincje i dystrykty. W miastach powstały magistraty, na czele których stanęli burmistrzowie. Na szczeblu centralnym stworzył senat i kolegia.
*Historia powszechna ustroju i prawa, Tadeusz Maciejewski, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2000, s. 426
Źródła: Wikipedia, Russian empire: space, people, power, 1700–1930, aut. Jane Burbank, Mark Von Hagen, A. V. Remnev, Wyd. Indiana University, 2007; Historia powszechna ustroju i prawa, Tadeusz Maciejewski, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2000; http://en.wikipedia.org/wiki/Table_of_Ranks
Opublikowano w dniu 24.01.2019 r.
przez Wydział Informacji i Edukacji Antykorupcyjnej GSz CBA