O co tak naprawdę chodziło w aferze Watergate
W czerwcu 1972 r. pięciu włamywaczy w garniturach i niebieskich, chirurgicznych rękawiczkach zostało złapanych w biurze Larry’ego O’Briena w kompleksie Watergate. 8 stycznia 1973 r. rozpoczął się ich proces, w którym zostali oskarżeni o włamanie do głównej siedziby Partii Demokratycznej.
-
O co tak naprawdę chodziło w aferze Watergate
W czerwcu 1972 r. pięciu włamywaczy w garniturach i niebieskich, chirurgicznych rękawiczkach zostało złapanych w biurze Larry’ego O’Briena w kompleksie Watergate. 8 stycznia 1973 r. rozpoczął się ich proces, w którym zostali oskarżeni o włamanie do głównej siedziby Partii Demokratycznej.
Wszystko zaczęło się od słów:
„Jestem zdeterminowany, by w tym roku wybrać prezydenta, który będzie poważnie zadłużony i który będzie sobie zdawał sprawę ze swojej beznadziejnej sytuacji. A skoro jestem skłonny w tym postanowieniu przekroczyć jakiekolwiek limity, powinniśmy być w stanie wybrać kandydata, który wie, jakie są realia życia politycznego. Jeśli wybierzemy Nixona, wtedy on, i jestem tego pewien, będzie wiedział, na czym ta gra polega” – Howard Hughes, na początku 1968 r. podczas kampanii prezydenckiej1.
Hughes był swego czasu cenionym pilotem, hollywoodzkim producentem i playboyem. Przechwalał się swojemu pomocnikowi Robertowi Maheu – „Robercie, pamiętaj, nie ma ani jednej osoby na świecie, której nie mógłbym kupić albo zniszczyć”.
Dla niego, przekupienie Nixona przyniosło przynajmniej dwie bezsprzeczne korzyści: w 1969 r. Rada Lotnictwa Prywatnego (Civil Aeronautics Board) zezwoliła Hughes’owi kupić Air West – małą pasażerską linię lotniczą; w 1970 r. Departament Sprawiedliwości unieważnił pozew przeciwko Hughes’sowi, który miał powstrzymać go przez kupnem kolejnego kasyna w Las Vegas.
Dla Nixona, 100 tys. dolarów od Hughes’a oznaczało polityczny nekrolog. Przeświadczenie Nixona o tym, że jego polityczny oponent, przewodniczący Partii Demokratycznej Larry O’Brien, który również otrzymywał pieniądze od Hughes’a, może wiedzieć o przekupstwie, spowodowało, że prezydent zachęcił swoich pomocników do szpiegowania O’Briana.
W czerwcu 1972 r., pięciu włamywaczy w garniturach i niebieskich, chirurgicznych rękawiczkach zostało złapanych w biurze O’Briena w kompleksie Watergate. 8 stycznia 1973 r. rozpoczął się ich proces, w którym zostali oskarżeni o włamanie do głównej siedziby Partii Demokratycznej.
1 G. P. Geoghegan „Republicanism – the Dark Night of the America Dream”, s.5
Źródło: Crime Magazine, autor: Don Fulsom
Opublikowano w dniu 8.01.2019 r.
przez Wydział Informacji i Edukacji Antykorupcyjnej GSz CBA