Pierwszy multimilioner Ameryki
6 kwietnia 1808 r. John Jacob Astor założył American Fur Company, dzięki któremu stał się pierwszym multimilionerem Ameryki. W książce „History of Great American Fortunes” oskarża się Astora o przekupstwa, szwindle i kradzieże, a także przedstawia jako osobę oszalałą na punkcie pieniędzy.
-
Pierwszy multimilioner Ameryki
American Fur Co. było pierwszym potężnym monopolistą w Stanach Zjednoczonych i wielkim wyzyskiwaczem rdzennych mieszkańców Ameryki. Jego armia handlarzy futrami żądała od Indian zapłaty 400 procent wartości za różne dobra, które im oferowano. W zamian otrzymywali skóry z bobrów, które sprzedawali z ponad sześciokrotnym zyskiem w Londynie.
Handel futrami był początkowo zdominowany przez Astora, w dużej mierze dzięki porozumieniu z Kanadyjczykami. W 1816 r. Kongres zabronił wydawania licencji na handel osobom, które nie były obywatelami Stanów Zjednoczonych. To pozwoliło Astorowi na umocnienie własnej pozycji, jako monopolisty na terytorium Stanów. Poprzez polityczne wpływy w Waszyngtonie był w stanie przekonać Kongres do wprowadzenia zakazu działalności rządowych fabryk futrzarskich i rządowych punktów skupu (trading houses). Senator Thomas Hart Benton z Missouri został nawet adwokatem American Fur Company i na rzecz Astora prowadził kampanię zakazującą innym handlu skórami. Było to w praktyce pozbycie się konkurencji już u źródeł. Kolejnym krokiem było przekupienie gubernatora Michigan Lewisa Cassa, dzięki któremu potentat otrzymał pozwolenie na zatrudnianie nie-obywateli. Miało to miejsce po tym, jak prezydent Madison, mający prawo do przyznawania wyjątku od zasady zakazu pracy obcokrajowców na rynku handlu skórami, scedował tę legitymację na Cassa. W liście do przedstawiciela Indian w Mackinac, Cass instruował go, by przyznał Astorowi każde zezwolenie, jakiego będzie on potrzebował. Był to tylko jeden z wielu przywilejów, jakie otrzymał przemysłowiec.
Ówczesna prasa donosiła o łapówce w kwocie 350 tysięcy dolarów, którą otrzymał Cass, najpierw gubernator, a potem minister wojny. Ten właśnie wątek opisuje Gustavus Myers w książce „History of Great American Fortunes” opublikowanej w 1910 r. Książka ta przez długi czas była uważana za klasykę opartą na gruntownych badaniach.
Pojawił się jednak obrońca Astora, John D. Hager, który w swojej rewizjonistycznej publikacji zarzucił Myersowi wybiórcze potraktowanie doniesień prasowych. Według niego, księgowość prowadzona przez Fur Co. potwierdzała jedynie, że Cass nie tyle przyjął wspomnianą kwotę, co przewiózł ją dla Astora z Montrealu do Michigan.
Kolejną kością niezgody między Astorem a innymi niezależnymi handlarzami było spożywanie przez Indian napojów alkoholowych. Łatwość wprowadzania wodzów w stan po spożyciu był dla Indian pożądany ze względu na swój wizjonerski efekt. W tym wypadku Astor mógł uchodzić za propagatora trzeźwości. Niemniej stało za tym przekonanie, że niepijący Indianie są lepszymi myśliwymi. Z kolei pozostali, drobni, zdesperowani słabnącymi obrotami handlarze, próbowali alkoholem przekupić Indian, by ci korzystali z ich punktów skupu.
John J. Astor świetnie radził sobie również na rynku nieruchomości w Nowym Jorku. Kupił on wiele budynków na Manhattanie, w Yorkville, Harlemie i sporej części Bronxu. Według podań, wynajmował je później Afro-Amerykanom, Chińczykom, Irlandczykom, Włochom, Żydom i innym za niemiłosiernie wysoką cenę. Ci, którzy nie mogli płacić, byli eksmitowani. Nawet umierając w 1848 r., na łożu śmierci zażądał od jednej z takich lokatorek, by natychmiast uregulowała długi.
Fortuna Astora wynosiła 20 milionów dolarów, co równało się połowie budżetu Stanów Zjednoczonych.
Źródła: genforum.genealogy.com; workers.org; Gustavus Myers "History of the great American fortunes" tom II (books.google.com)
Opublikowano w dniu 6.04.2018 r.
przez Wydział Informacji i Edukacji Antykorupcyjnej GSz CBA