O co tak naprawdę chodziło w aferze Watergate
W czerwcu 1972 roku, pięciu włamywaczy w garniturach i niebieskich, chirurgicznych rękawiczkach zostało złapanych w biurze O’Briena w kompleksie Watergate. 8 stycznia 1973 roku rozpoczął się ich proces, w którym zostali oskarżeni o włamanie do głównej siedziby Partii Demokratycznej.
Wszystko zaczęło się od słów:
„Jestem zdeterminowany, by w tym roku wybrać prezydenta, który będzie poważnie zadłużony i który będzie sobie zdawał sprawę ze swojej beznadziejnej sytuacji. A skoro jestem skłonny w tym postanowieniu przekroczyć jakiekolwiek limity, powinniśmy być w stanie wybrać kandydata, który wie, jakie są realia życia politycznego. Jeśli wybierzemy Nixona, wtedy on, i jestem tego pewien, będzie wiedział, na czym ta gra polega” – Howard Hughes, na początku 1968 roku podczas kampanii prezydenckiej1.
Hughes był swego czasu cenionym pilotem, hollywoodzkim producentem i playboyem. Przechwalał się swojemu pomocnikowi Robertowi Maheu – „Robercie, pamiętaj, nie ma ani jednej osoby na świecie, której nie mógłbym kupić albo zniszczyć”.
Dla niego, przekupienie Nixona przyniosło przynajmniej dwie bezsprzeczne korzyści: w 1969 roku Rada Lotnictwa Prywatnego (Civil Areonautics Board) zezwoliła Hughes’owi kupić Air West - małą pasażerską linię lotniczą; w 1970 roku Departament Sprawiedliwości unieważnił pozew przeciwko Hughes’sowi , który miał powstrzymać go przez kupnem kolejnego kasyna w Las Vegas.
Dla Nixona, 100 tysięcy od Hughesa oznaczały polityczny nekrolog. Przeświadczenie Nixona o tym, że jego polityczny oponent, przewodniczący Partii Demokratycznej - Larry O’Brien, który również otrzymywał pieniądze od Hughesa, może wiedzieć o przekupstwie, spowodowało, że prezydent zachęcił swoich pomocników do szpiegowania O’Briana.
W czerwcu 1972 roku, pięciu włamywaczy w garniturach i niebieskich, chirurgicznych rękawiczkach zostało złapanych w biurze O’Briena w kompleksie Watergate. 8 stycznia 1973 roku rozpoczął się ich proces, w którym zostali oskarżeni o włamanie do głównej siedziby Partii Demokratycznej.
1 G. P. Geoghegan “Republicanism - the Dark Night of the America Dream”, s.5
Źródło: Crime Magazine, autor: Don Fulsom.
Fulson jest długoletnim reporterem, który opisał prezydentury LBJ, Nixona, Forda, Reagana i Clintona