Kariera urzędnicza w czasach Piotra Wielkiego
24 stycznia 1772 roku car Piotr Wielki wprowadził całkowicie nowy system kariery stosowany w służbie rządowi, oparty na Tabeli rang (Табель о рангах всех чинов воинских, статских и придворных).
Najbardziej widoczną zmianą było traktowanie rozłączne służby wojskowej i cywilnej. System 14 szczebli, ograniczający znaczenie bojarów, opierał się odtąd na zasługach w służbie władcy bardziej niż na pochodzeniu, co nie znaczy, że promocje odbywały się kosztem szlachetnie urodzonych.
Jakkolwiek każdemu szczeblowi musiały odpowiadać odpowiednie kwalifikacje, a stanowiska nie można było kupić ani odziedziczyć, ciągle jednak pochodzenie pomagało w karierze, a przedstawicieli arystokracji uważano za naturalnych liderów w społeczeństwie.
Urzędnikowi służby cywilnej, po osiągnięciu 9 z 12* stopni przyznawano szlachectwo osobiste, a po uzyskaniu kolejnych -s zlachectwo dziedziczne. W ten sposób w 1874 roku, radcą stanu - (действительный статский советник) - został ojciec Włodzimierza Lenina. Ścieżka kariery, jaką podążał Ilja Nikołajewicz Uljanow, i dzięki której w 1882 roku otrzymał on tytuł szlachecki, przetrwała do 1917 roku.
Piotr Wielki wprowadził reformy administracyjne, podzielił kraj na gubernie, prowincje i dystrykty. W miastach powstały magistraty, na czele których stanęli burmistrzowie. Na szczeblu centralnym stworzył senat i kolegia.
Tabela rang, źródło: Wikipedia
* Historia powszechna ustroju i prawa. Tadeusz Maciejewski. Wyd. C.H. Beck, warszawa 2000, s. 426
Źródła:
Russian empire: space, people, power, 1700-1930, aut. Jane Burbank,Mark Von Hagen,A. V. Remnev, Wyd. Indiana University, 2007
Historia powszechna ustroju i prawa. Tadeusz Maciejewski. Wyd. C.H. Beck, warszawa 2000,
http://en.wikipedia.org/wiki/Table_of_Ranks